Beste voetbalfamilie,
Wij zijn diep getroffen door het overlijden van Jean Pernet. Jean was jarenlang onze gerechtigde correspondent, manusje van alles en vriend van iedereen in de club.
Vanwege de ganse B&L familie wensen we zijn familie onze innige deelneming en heel veel sterkte in deze moeilijke periode.
Condoleren kan via https://www.pues.be/condoleren-rouwbrieven/jean-pernet
*IN MEMORIAM JEAN*
Met diep respect en verdriet nemen we afscheid van Jean, een man die zijn hart en ziel wijdde aan de sport die hij zo liefhad: voetbal. Zijn verhaal begon bij Rapid Bertem, de club die voor hem meer was dan een sportieve passie. Hij tekende zijn aansluitingskaart in het jaar 1982.
Het was zijn kind, zijn trots, zijn leven. Hij onderhield het veld alsof het zijn eigen gazon was. Dagelijks ging hij langs, alles even bekijken, klusjes doen, kantine opruimen, … Niks was hem te veel, er kon altijd worden gevoetbald op de ondertussen ter ziele gegane grasmat aan de Tervuursesteenweg!
Jean was ook één van de bezielers van de fusie die uiteindelijk leidde tot de oprichting van VC Bertem-Leefdaal. Zijn toewijding en visie vormden mee de basis voor deze nieuwe club, die niet alleen een sportieve eenheid was, maar ook een symbool voor de gemeenschap van deelgemeenten. Hij was de stille kracht achter de schermen, de man die zonder enige aarzeling zijn energie en tijd in de club stak.
Als secretaris zorgde hij ervoor dat alles op rolletjes liep, zijn werk was onmiskenbaar en vaak onzichtbaar voor velen, maar voor wie hem kende, was het duidelijk: de club was voor hem alles.
De hervormingen binnen het voetbal en de daarbij horende vele bijkomende administratie, deden Jean een 6-tal jaar geleden besluiten dat hij zijn tijd beter kon besteden dan ‘achter de computer’. Hij gaf zijn rol van secretaris door, en kon op die manier nog meer tijd dan voorheen steken in zijn passie. Onderhoud van de velden, de truitjes wassen, goaltjes herstellen, kleedkamers fatsoeneren, … Was er iets stuk, wisten we iets niet liggen, was er discussie over de toepassing van het reglement Bel even naar Jean, die weet raad!
Jean was ook een bijzondere helpende hand bij de eetfestijnen. Wie heeft zijn zeer uitgebreide en gevarieerde koude schotels niet geproefd? Mosselen kuisen, groenten snijden voor de spaghettisaus, en heel veel rondrijden om alles toch maar tijdig in de keuken te krijgen.
Wat Jean nog specialer maakte, was zijn rol als suikernonkel voor de reserven en de tweede ploeg. Hij was altijd daar voor zowel de jonge talenten binnen de tweede ploeg als de mannen die het voetbal veelal als de belangrijkste bijzaak in het leven beschouwen. Jean keek toe vanaf de zijlijn, genoot en zag dat het goed was. Het gebeurde regelmatig dat na een zege de ‘pot’ plots met een aardige som gevuld was. Of zijn belofte om na elke 10 punten de spelers van een lekker etentje te voorzien. Perfect voor de cohesie binnen onze club. Dat typeerde Jean.
Ongeveer een jaar geleden hoorden we dat Jean ziek was. Met veel positivisme bleef hij zijn mannetje staan. Ze zouden hem niet klein krijgen. Hij bleef rondrijden op de tandem met zijn vrouwtje, in weer en wind, steeds getooid in het trainingsvest van VC Bertem-Leefdaal. Ook het voetbal kon hij niet missen. Nog dit jaar bleef hij langskomen op zaterdagnamiddag om wat jeugdwedstrijden te bekijken. Hij had een oog voor talenten bij de kadetten, scholieren en juniors. Die nummer 9 zei hij dan, dat wordt iets. Draait snel, hard schot, inzicht. Opvolgen.
Hoewel Jean nu fysiek niet meer bij ons is, blijft zijn impact onmiskenbaar. De herinneringen aan zijn inzet, zijn visie en zijn liefde voor de club zullen altijd in ons verder leven. We zullen Jean nooit vergeten. Zijn geest zal voortleven in iedere wedstrijd, in ieder doelpunt, en in de spirit van VC Bertem-Leefdaal.
Rust in vrede, Jean. Jouw nalatenschap leeft voort in de harten van velen.
